Atların Yelesi

Vakitsiz bir zamanda uyandırdım karıncayı gece uykusundan
Bir kralı öldürdüm ellerim ile bize bakan ahalini önünde
Tahta masalarda yazılı çizili idi şiirler bir jilet yarası gibi derince
Hapis cezamı erteledim ben artık bu pamuk şekeri düşlerden feragat ettim
Dişleri gıcırtılı ürpetici periler geldi ve de aldı seni
Zaman işler işlek köşelerde el açan dilenci işçisi gibi
Atların yelelerini tarıyor rüzgar ile şahlanmıyor artık bir şah piyon karşısında
Narenciye kokusu sararken kurak susuz bahçemi bahçıvan makası gibi keser Gövdeni
Şuhu bakışlı bir kadının inleyişidir kumaşı kadife ölüler
Kaşıkladık bir tabak dolusu hüznü ben değil biz olduk sarılırken
Çatı katındaki öksüz kuşları düşünürdük gece akrep basardı içimizi
Zehiri sana bana yetmez içerdik damarlara dolardı nikotin

Bir fahişe kadar üzgündü bu yalnız şehir bir tepe gibi yeşillikti hazmı zor yalanlar..