Atlı Bir Kadınca

I
inmeye çalıştığım bir çizgiydi kader
ve ben bir güne iki güneşi sığdırdığımda
sustum...

Tanrının elime verdiği noktalar arasında
bir kaç cümle kurmaya çalıştım
virgüller arasında sallanıyordu günahlarım
sallanıyordu ki ansızın
ben bir vucudun noktaları arasında
tarifsiz bir vucudun upuzun noktaları arasında
kendime virgüller aradım
böyle zamanlarda bir kuşun kanadından
ben bir kuşun kanadındaki iki günah arasından
kendimi çalıyordum.

/bir güvercin kanadı
bıçaklandı
ey özgürlük!
bir güvercin kanadı/
...

II
bir kaplumbağanın benle aynı zamanı yaşadığı dünyada
ve bir karıncanın kaplumbağayla aynı zamanı yaşadığı dünyada
ben brüt bir yalnızlığın aşk acısını akrep ve yelkovana
çok net bir yalnızlığın diş ağrısını kaplumbağa kabuğuna
ve ben çok ben bir yalnızlığın ağırlığını ağırlığıma
sığdırdım...

güneşe baktığım zamanlardı
bilirim, kavrulurdu boşluklarım
hatırlamanın hatıralara gömüldüğü
çürütecek bir avuç toprağın kalmadığı
toprağın bile iki yüze bulandığı
hatıralarda ben aşkı aradım
güneşi tuttuğum zamanlardı
bilirim,yalnızlığımı bir çok göze hapsettim

ve ben
-bir martının gözleri arasında gidip gelen ben-

neden hiç bir aşkın gözlerinde belirmedim
ya da hiç mi binmedim
atlı bir kadıncaya
doğrusu,
aşk jetonla yaşanacak bir duygu olmadı
yaratıldığından beri insanın...

/bir inanç aşka kandı
ey aşk
damarından akan zehirli bir kandı/
...

III
anlamsız şeylere anlam yüklemesini bildiğim zamanlarda
ben ne bir kadına
ne bir aşka
ne bir soruya
ya da ne bir olana
hiç bir anlam yüklemezken
çoğu gecelerde yalnızlığıma çok ağır anlamlar yükledim.
yükleminden yoksun dört duvara sığmayan cümlelerim
yalnızlığıma yüklenirken
ben cümlelerin ardında kalan noktalar arasında
ve noktaların arasında kalan iki kanat arasında
günahlara bulandım

aşk,
bir ressamın kağıtlara çizdiği kanatlara
bir cümlenin sonuna koyulan noktaya
ya da bir kadehle birlikte içilen şarkılara
hiç benzemiyordu.
daha çok yarısında terkedilmiş bir cümleydi aşk
devamında bir sıradanlık esir alıyordu aşkı
ve noktası olmayan cümlelere bulanıyordu yalnızlık

/yarım kalan bütün cümlelere nokta koydum
ey sevgili
hani bir denizin vazgeçemeyeceği masmavi bir koydun./

IV
anlamaya çalıştığım bir tutkuydu aşk
ve olur da bir gün iki kalbe bir aşk sığarsa
nokta!