Attı Kendinden

Ömür törpüsü
Tüketirken zamanı
Derin uykudan uyanıp
Gecenin koynundan çıkamadık
Hep karanlıktı
Düş yorgunluğu vardı
Bizden çok şeyler çalan zamana
Engel olamadık
Daha dün gibiydi
Yaşama merhabamız
Hayatın ağzına bir parmak bal çalsak da
Olmadı
Kandıramadık




O
Hep milim milim tüketirken
Ayakta uyuttu
Dürüp defteri
Sayfa sayfa tüketti



Hayat
Çıkılması zor bir lâbirenti
Ne ucu belli
Ne de sonu
Sırası gelince
Okşayıp yüreğinden
Tutup attı kendinden