Aurora V

Son nefesin farkında olmadan gelmiş,ölüm.
Gözünü kırpamadan soldu,gitti kara gülüm.
Ey!
Sinemdeki son yağmurlu nefes!
Ey!
Kulaklarımdaki ağıttan son ses!
Yakmadan senden bir ağız, sen sisler perdesine es!
Yok olsun kara bulutlar,düşsün deli damlaların.

Aurora;
Hacet sensin hem aşka hem ruha.
Sen dev yıldızdın, penguenler ülkesinde.
Pus düştü aniden puhu kuşlarının ruhsuz sesine.
Doğ,batmamaya yeminle,erdir artık huzura!
Etsin devam, yastan yorgun sesler ağıta,yaşlandım.
Döndüm İbrahim'den balta yemiş putlara.

Ey!
Yağmurun gözyaşıyla sulanmış,buzdan kale!
Güzelliğine ne gül gölge düşürür ne lale!

Aurora;
Ben sana açtıkça kucak,
sen ıslat gözyaşlarınla sinemi,sıcak sıcak!
Koyma zulmette,essin eşsiz yellerin!
Ne dostlarım bilsin seni ne de haberi olsun ellerin.
En acısını hislerin,seni bilirim sensizliğim!
Bürünmediğinde kalemim, ben kimsesizim

Ey!
Gökkuşağının kıskandığı eşsiz dans.
Sensizliğimde ne dost güler yüzüme ne de şans.

Aurora;
Bu mevsim ruhum olmuş,yağmura tutsak.
Yıkanmış gülmez yüzüm,kalmamış kirle pasak.
Sellerine kat, terkedilmişliğimi de.
Feda olsun aşkım, son sevgim de.
Tüm varlığım hiç olsun sensizliğime.

Ey!
Serin soluklu, zümrüt bakışlı buzdan kale!
Bu sene ayrılığın şarkısını sen söyle!

Aurora;
Bu yağmur sona ermeden gelsin artık vuslat!
Gözleri içinde kaybolmaktır bana, tek murat.
Yeşil tırnaklarınla boğ artık sessizliğini gecenin.
Ölçü sensin şiire,önemi yok aruzla hecenin.
Müjdeler olsun seni,sensiz okuyabilene.

Ey!
Göğün karaltısında parlayan sim!
Yeşile burünmediğinde kalemim, ben şiirsizim!
Ey!
Ayın gölgesine sığındığı tek isim!
Işılda,yansın kimsesizligime esbab, bu son mevsim.