Av Ve Avcı

-deniz'e-

geceleri kara çalan günler tüketiyorum yokluğunda
ben kuytuda pusuya yatmış yaralı hayvan
sen avcımsın tutkuyla arayan
var olmak ve zafer kime bahşedilmiş
zamanla öğreneceğiz

ne kadar da yakınsın
oysa
beklemekten yorgun düşüyorum
gittikçe büyüyor yaram
belki öldüğüm yeri hiç bulamayacaksın diye
başlıyor korkularım
sana iliştirilmemiş bir öykü olmak istemiyorum
nefesin dokunuyor yaralarıma
karar veriyorum
çıkacağım
pusu değilmiş bu gizlendiğim yer
seni kendi katilim yapacağım