Avaz

bir sükut-u hayalin gölgesi düştü yüreğime
sabır kuş kanadında kopuk telek
yükseklerden düşerken toprak üstüne
börtü böcek kaçışır öfkenin hışmından
cehennemden kor toplamış gözlerim
baktığı yeri yakar
yaktığı yere bakar
hey hat
yürek yandığı yere kaçar


sen içimin gülen yüzü
adını sulara yazdım
yüzünü gökyüzüne astım
nefessiz kalıyorum beklerken
canından can üfle
boğuluyorum


kırık bardağa doldurduğum şarapsın
içmeye mecalim yok
susuzluktan dilim damağımda
uzansa ellerim
cennetten kovuluyorum


cam kesiklerine aldırmıyor tenim
can kesiklerinin acısını doğuruyorum
avazım yüzüne sancılı


gel artık