Avaz Avaz

merhaba cümlem
var mısın beni sempatik bir özne yapmaya
sev bendeki steril ama güvensiz ümidi
farkındalığım günün renginden diken

tekleyen hayatı ensesinden tutup fırlatmalıyım
çünkü uykusuzluğun kalbime zararı var
bu kötücülüğün içinde ciğerim çok manalı bakıyor
nasıl da mahsun düşünüpte konuşamamaktan
çiçeksizlerin yaydığı iltihap
ihtişamımı ko(r)kutuyor
bükülmeyen eğilmeyen çaresiz karanlığımın Allah belasını versin


yetersiz konuşuyor çok konuşanlar
barış ve özgürlükle flört eden şairler
tangırdıyor
tangırdadıkça sözleri yarıda kalıyor
akşama televizyona süperbaşkan çıksın
gözleri kulakları çorak bölge
tıkanıklığı çok verimli kulllanıyorlar


keşmekeş dünyaya küfür etmek istiyor bilincim
bilgisiz gürültüyü bıçaklı harflerle sotelemek
gerekirse tutarsız mırıltıyı kaliteli darbelerimle
tamlık okuluna yollamak istiyorum
kusur eksikliği algılamamak
şaşırıyorum ne çok eksiklik var
işidiyorum kanı


paylaştıklarımızı yırtmasalar
ve çıldırmışlığımızı oyalayan
fiber kabloları damarımızdan çıkarıp
birbirimizin gözlerine bakabilsek
(üçüncü göze ben vicdan diyorum)
ölmüş hissettiren acıları ortak sayacağız
savaşın susmaya niyeti yok
çocukların adını hatırlamak lazım
bu dünya sadece canavarların değil



merhaba cümlem
durmuş sözler lokalinde
biraz itiraz biraz ihtirasım
kaygı yüzümdeki kuyuda anlamı gezintiye çıkarmış
kimsecikler yok ve her şey yasak
mahçup bir andayım, kor kıvamında
nolur beni susuz bir kelimenin yanına koyma
hayatla raks edebileceğim yüklemin ortasına yerleştir
ayaklarımın anarşistliğinden değil bu
dünyayı çitileyen bir gülüşe sahip olmam
enfes öpüşebilmem
ve aynı ustalıkla kederi koynuma alabilmem
bölük pörçükte olsa Tanrıyı sevdiğimden
inancım ağzımda ateş...