Avuçlarımdaki Yalnızlığım

Kirli ellerdeki iki zardı hayatımız
kumar masalarında değerleri biçilen
verilen sınırları aşamadan yaşamaya mahkûm
mutluluğun tadına varamadan
yüzümüzde sahte gülüşler, yüreğimizdeki sancıyı
saklamaya uğraşan.

Aslında hiç kirlenmemişti ellerimiz
Sahte gülüşlere ömür heba etme derdindeydik
Acıyı katık ederken üç öğün aşımıza
sararmış takvim yapraklarının hüznü düşerdi ıssızlığımıza
geceleri soğuk bir odanın tavanında buluşurdu
yetim bakışmalarımız
sen bana gün boyu yaptıklarını anlatır güler
ben halimize ağlardım.

Uzaklığın kadar yakındın belki de bana
nefesini dudaklarımda hisseder, kalp atımlarında uyurdum
uyanmama duasıyla


Her sabaha uyanışım idamlık bir suçlunun
son gününe gözlerini açması
dar ağacında sallanmasıydı sanki.
Ve her gece başka bir infaz uyurdu koynumda
Gün doğumuna sabahlardı
Dilimde pas tutmuş
İsyanlar.
Bir şekilde avunurken yalan tesellilerle
Hiçbir şey sızlatmazdı yüreğimi
Avuçlarımdaki yalnızlığım kadar....