Ay Işığı

Uykumun içinden her çıkışında
Kara çarşafa bürünmüş o gecelerde
içinde nokta nokta kandilleri olan parlakliklari seyrettim.

En çok da adına AY denileni...

Hislerimi dağıttım karanlığa,
Biliyorum sadece AY'ın parlağında görülebilirlerdi onlar...

Sonra AY açtı gözünü
O'nsuz geçen günlerin telafisinin olmadığını gördüm
Onu da hayra yordum.

Hüzünlüydüm ama gururluydum da
Çünkü seni bulmuştum
Dedim ya telafisi yoktu sensizliğin
Onu da emeğe yordum.
Değerli olan her şey emek istemez mi?

Simdi sen yanımda yoksun.
Yine telafisi olmayan yeni birgün,
O da gidiyor özlemekten bitap düşmüş yüreğime inat...
Olsun!
Aklımda senin yüzün, burnumda senin kokun...


EB'09