Ay Işiği
AY IŞIĞI
Gönül sancısı bu
Kelimeler yetmez bunu anlatmaya,
Dene İstersen bir defa..
Ben de yıllarca uğraştım,
Ama bir türlü adını koyamadım..
Kelimelere küstüm
Benimle konuşmuyorlar diye
Yazdıklarımı sayfalar taşıyamaz oldu artık,
Çok ağır geldi bu çok
Dile kolay bir ömrün sessizliğiydi bu...
Diyemedim ,evet yine diyemiyorum..
Ben kendime kal diyemedim ki
Sana nasıl dur diyeyim..
Görmedim ki zaten hiç Güneşi
Nasıldır onun coşkusu sıcaklığı..?
Ben ömrümde bir tek kuytu bildim...
Oda senin avuçlarının sıcaklığı...
Ben bulutları dost edinmişim kendime
Sevmişim onları basmışım bağrıma
Onlarla dertleşmişim yıllardır..
Sessizliğimi....
Sensizliğimi.....
Görmek mi...Nasıl...?
Dönüşü olmayan bir yola girmişiz biz..
Sen dağın öte yamacın da ,
Ben ise beri kuytusundayım..
Hiç yürümedim ki ben düzgün yollarda..
Hep patikalar karşıladı beni..
Yıllarca yürüdüm dikenli yollardan
Bir tek ışık gördüm ..
Oda Ay ışığı..
Gecelerimin güneşi idi..
Selam adaş elinize kolunuza sağlık güzel yazmışınız
Biraz hüzün,biraz sitem kokan güzel şiirinin her mısrası duygu yüklü sevgili Selim.Gönülden kutluyorum.👍
Diyemedim ,evet yine diyemiyorum.. Ben kendime kal diyemedim ki Sana nasıl dur diyeyim.. Görmedim ki zaten hiç Güneşi Nasıldır onun coşkusu sıcaklığı..? süper dizeler kalemınıze yüreğinize sağlık👍
terbrik ederim selim abi👍 "ben kendime kal diyemedim ki;sana nasıl dur diyeyim" e bu cümle süpermiş