Ay Işığı / Chiaro Di Luna

Sessizliğin sözdizimi,

ay ışığının sözdizimi

kızılın zaferi ufuktan yükseliyor

yorgun, ve dilsiz oluyorum

saat çarpıyor yenilenmiş gibi

felsefeleri geç, doldur kadehi

***

her acınası sözü onaylıyorum

masa üzerindeki şarap kadehi

rüyasız gecelerle kucaklanmış

ve gölgelerin fısıltıları ıssız

doldur bir kadeh daha doldur

küfürlerim edebiyat tarihi gibi

***

zaman o uçup giden zaman

aşılmaz bir ateş çemberi

aşk için yeni tanımlarım var

anlamı açık kullanılan kelimelerim var

gece ve ödünç alınan bir çift sahte göz

***

güzelsin loş ışığın kemani notalarında

titrek eline bir kadeh bir mor şarap kristali

gece uzun bacaklı ve kızıl dudaklı

her ziyarette olduğu gibi

yenilik ve ölüm art arda

***

yine güzelsin, mutlusun, arkadaş canlısısın

nefesin tenimin ölüm kokusunda sürünürken

heveslisin hevesli edebiyata uygun sevişmelere

gecenin son deminde

hala sadece dokunuşun ritmini çalıyor

ay ışığında cildin parıltılı parıltılı alev yumağı

***

ne vakit tan vakti doğmuş

keman ağlarken rüzgarlar hala çok genç

ve bu vakitsiz gecelerim şiirler gibi bitmiyor

***

herkesin aynı olduğu yerde

felsefe şarap olur ölümün sarhoş olduğu yerde

ve ateş böceklerinin kanatları

buğulu pencerede kaybolur

derin, çok derin bir karanlıkta

***

sana söylüyorum: çek git

ve beni soğuk gözlerinde esir al

bu gece beni unut, derin uykuya dal

sanki yokmuşum sanki unutmuş gibi

mavi deniz ve yakamozlar yokmuş gibi

***

biliyorum kirpiklerin bana el sallıyor

bu gece uzun bacaklı ve kızıl dudaklı

her ziyaretinde olduğu yenilik ve ölüm art arda…

Suskun//