Ay Işığında Saklı

şiirden bir ev yaptım ikimize,
dayansın diye,
bilmem kaç şiddetinde sarsıntıya,
temelini imgelerinle attım
Ve biribirine kattım,
özlemi,kavuşmayı,bulup bulup yitirmeyi,
taşısın diye
mecazlarla örtülü çatıyı
duvarları sabırla sıvanmış yapıyı.

Ve serdim tabanına
ezmeğe kıyamayacağın yüreğimi.
Göreceksin mutlak,
kapı yerine sözcükler dizdiğimi,
anahtar yerine gül ektiğimi.
Senin o anahtar,
o anahtar tek
ve onun sende olduğunu
kimse bilmeyecek
nefesim bizi terkedene dek.


MART-2003