Ay Karanlığa Büründü

Ay,karanlığa bürünüp ,geceyi çekilmez hale soktuğunda,
Penceremden ışık hüzmeleri girmez odama,bir soluklanırım,
Her şey,her yer,sessizliğe bürünmüştür,kimse yoktur yanımda,
Eliimde sigara,odayı bir baştan bir başa sessizce dolanırım.


Yıldızlarla konuşmak için başımı uzatırım,başım iki elim arasındadır,
Yakındır bana yıldızlar senin uzaklığından,onlar herşeyin farkındadır,
Belki çare bulamazlar ama,gözyaşlarıyla dinlerler beni,üzülmüşlerdir,
Yıldızlar durumumu konuşmak için bir aşağı bir yukarı giderler,


Koyu bir karanlık yorgan gibi örtmüştür,bütün günahkarların üzerini,
Savunmasız kalpler hazırlarlardır savunmalarını,ama hüküm bellidir,
Hükmü uygulayacak vicdan sahibide çaresizdir, ama kanun keskindir,
Dağlarda br tilki ,hışırtı çıkarır yaprakların arasından av peşindedir.

Karanlığın gücü gittikçe azalmakta,şafak krallığını ilan etmektedir,
Çıplak bedenleri örten karanlık,bütün uzuvları sergilemektedir,
Riyakar insanlar biraz sonra çıkarlar sokağa,niyetleri aldatmaktır,

Güneş gücünü gösterir,kızıllığını yayarak,sıcaklığını arttırıır,
Dilim adını kutsal bir varlık gibi anar,o an neşe dolarım,
Adın bir ıslık olur,kızıllığın üstüne doğru yayılır,sıcakla buluşur,
İşte ben o an yaşarım,beni yaşatan o an zuhur eden hayalindir.