Ay Karanlık, Etme Gel.!

Zembereği boşalan,
Takvimi hazan olmuş bir zaman dilimi,
İnatçı bir ağaçkakanı konuk etmiş yüreğime.
Dip diri vuslat ümidini
Ve ayrılık hissini dahi
Okşamak için
Her uzattığımda elimi;
Oyum oyum oyulup
Kanğrene dönüşmüş yaralarım dan sızan
Kanıma aldırmadan,
O koca belirsizlik gibi
Bir hışımla dalıyor dimağıma.
Kaosun valsi, işte tam da orada başlıyor
Bir ileri iki geri yapıyorum
Bilinmezlik dansının notasında
Dönüp duruyorum "ah"ların ortasında
Bu benmiyim?
İradem sus pus olmuş
Kulaklarım özlediği nidasını arıyor..
Biliyorum be sevgilim
Senin de gözlerinde
Kıvrım kıvrım kıvranır hasretim
Ve iki yürek, iki beden
Çok çok hasret
Çok bela, çok çetin
Ne çare
Gel gör ki
Engeller hayli yaman,
Yakıyor cayır cayır
Büyüyor özlem,
Onulmaz dert gibi
Eriyor,
Küçülüyor beden beden
Çürüyor iliğim etim
Sevgimiz yaşıyor da;
Kavuşmak yetim...

15:Kasım:2018.