Ay Kesiği Bir Şiir

Kaleme kağıda gitmez oldu ellerim
Sözlerim kar etmez oldu içimdeki kendime
Ey benim avare gönlüm böylesine yıkılmamıştın ya
Bu da sana ders olsun
Kimseye bu kadar içten şiir yakmadım ben...

Gerçekle hayallerin arasında sıkışıp kaldım
Yüreğinden tutulmanı bekliyorum öylece
Ay kesiği bir gecede dokun bana sessizce
Elerimde bir umut gözlerimde hayal
Kimseye bu kadar içten şiir yakmadım ben...

Ben ki kendi kaleminde bir şair
Sense benim gözümde büyüttüğüm
Hepsi bundan ibaret işte
Issız bir sevda içinde tek edilmiş bir beden
Ve kimseye bu kadar içten şiir yakmamış ben...