Ay Öpücüğü

Kaldı acılarımdan bir ay öpücüğü
bir deniz yalnızlığı
bir kırlangıç hüznü
bir gül ağzı

kaldı acılarımdan büyük adamların sesi
çocuk çığlıklarından gemi

beyaza dökülüp kırılmış türküdür kalan
gri

kaldı acılarımdan yırtılmış kağıt hissi
şehirler dolu büyük küllük

sesine gitmeyen kaldırımsız caddeler
vurulmuş yağmur damlası gökte

ne göreyim
çalmıyor işte çalmıyor ellerimde
duvar rengi telefon

sanki ceplerine sığdırabilecekmişsin gibi
iki şehri

sanki mektuplar saklanabilecekmiş gibi
dudaklarımın arasına

sanki mürekkebe dokunma hissini unutmadık
kömür eritilmiş gecenin zifirinde
sanki titrek titrek hiç uyumadık

sanki bilyeden duvarlar arasında büyümedik

sanki görmek istemedik hiç kuyruksuz uçurtmaları
çocuk sokaklarda
sahi görmek istemedik mi hiç ?

kaldı acılarımdan ağlayan çocuk sesleri
ağlıyordu her çocuğun sesi
evrenseldir acı


06 Şubat 2013