Ayak Izin Ve Atlarım Için

Bir sabah alakargaların sesi ile uyandım,
boynumda mihenk gibi duran yaşam.
boyununda, uzanan silüetimiz, kumlarda,
senin ve benim.

atlar birer birer eksilmekte,
içimde ki bozkırlardan sıyrılıp.
ve beynimde doğan hiçbir fikir,
sağlıklı değil eskisi gibi artık.

atlar, birer birer eksilmekte,
terkisin de yalnız, bir ırmağın düşü,
kefelerinde yüküm,
dünyadan daha ağır bir yara bandı taşıdım.


herhangi bir gündü, bilmiyorum,hiç,
kimsecikler yoktu etrafta.
alakargaların şakaklarında güneş,
parlamakta puslu bir şafak vakti.
ve kalbimde uyanan kuşkunun sebebi
ayak izlerinin,
gittim peşinden.


Atlar, hâla yoktu etrafta.