Ayak Sesleri

Kanıyor içimdeki gölgenin dizleri
Uçurum kenarında kalmış izleri
Işığı emen ama yansıtmayan
Karanlık bir göl gibi durgun.

Acıyor içimdeki tablonun tonları
Kıvrılmış fetüs gibi
Siyahın üzerine kara çalmış
Tuvalin geceye dökülen saçları.

Susuyor içimdeki ıssızlığın manzarası
Sürüyor göz bebeğimin namlusuna
Işığı soğuracak mutlak renksiz olanı
Sahipsiz bir siyahın üşüyen boşluğu.

Vuruyor içimdeki yankının dilsizliği
Yüreğimin sisli parmak uçlarına
Can kesiği damlıyor avuçlarıma
Sessiz bordosunda kör kahinin.

Kuruyor içimdeki gecenin şafağı
Gözleri kamaştıran bir kızıllıkla
Gün geceyi öldürüp
Penceremdeki gökyüzünü kanatırken;

İçimde
Hiç bir yere gitmeyen
Ayak sesleri..


7.4.2015