Ayaklarımın Altını Cennet Yapacak Bir Sen Vardın

Sevgilim...
Unutma ben seni güzde baharı bekleyen kırlangıç gibi bekledim.
Ardından kaç güz geçti bilir misin sen?
Kaç bahar bekledi bu yürek, dönersin diye.
Oysa bahardan başka mevsime gün saymamamıştım ben.
Senden kalan yarayı da kimsenin iyileştirmesine izin vermedim.
Sen sar istedim, açtığın o derin yarayı.
Ama gelmiyorsun be adam.
Ayaklarımın altını cennet yapacak bir sen varsın ama dönmüyorsun.
Beni, yokluğunda cehennem gibi yanan yüreğime terk ediyorsun.
Bak!
Şimdi geldiğim gibi dönüyorum.
Senli tüm cümlelerimi de götürüyorum yanımda.
Olur ya vicdanına değer belki.
Gelmiyorum artık peşinden.
Yoruldu çünkü kırlangıç bile beklemekten.
Zaten baharda da gelmiyor artık kırlangıçlar.
Gidişin güz yaptı baharı.
Bilirsin sevmezdim güzleri.
Çiçekleri solardı,
Kırlangıçları göç ederdi, şehrin.
Ellerim üşürdü...
Beklenen hiç gelmezdi güzde.
Bende beklediğim tüm güzleri gittiğin günde bırakıyorum artık.
Geç kaldım gitmeye, gittiğin yerde gelirsin diye beklerken.
Üşüdüm, gitmeliyim sevgilim.
Elveda sevdiğimin gidişiyle kırlangıçları baharda göçen şehir...
Dört mevsimi güze çeviren adam...
Elveda...