Ayaz Gecelerin Sabahı Güneşli

Sen yoksun
günlerim aydınlık kokar bakıştığım duvarımda
arka bahçelerde konuştuğun gölgelerin yürürken
yollara kalan gözlerim yorgundu sensizliğin ahından

b/aktın
yürüdün aşağa doğru
sonrası muamma bir seriven parçası seyredip durdum yarına
yine yollarımdan bir iz yok savrulan gönül tahtları
yollar param parca yağmur savrulan düşlerin kardelen çiçekleri

rüyamda özlenen kadın üşüyor bir kış mevsiminde
sınır boylarında mayın patlamasıyla ayıklandım düştüm yola...
yorgun bıtkın gözlerimle ardında düşlere sarıldım

ayaz gecelerimin sabahı güneşli
esen rüzgara karşı gülüşünle kalmaya hasret s/ararken
şimdi daha çok uçan kuş misali bir sevdamın yeli
ardında koşan yürek sellerimle tüm bedenimle yürüdüm

deryam dökülüyor deniz sularına
yar sen daha ne destür düzersin başım eğriye doğruya kalmıyor
celladın olacağım sanıyorsan ben bende değilim
seni gönlüne kaldığıma isyankar sayıyorum

bazen sevdam kahrına ne gezer olursun yollar cennet kapısı anahtarlı
sana olan sevdam kar eyledi zamana bakıyor gözüm seni özlüyor be güzelim

merhaba yok elveda demeye
gönüle düşen yıldızım çam sakızı çoban armağanı s/ayıklandı
sonuna gelindi yorgun çilekeş acı gerçeğin gölgeleri

unut artık sesizliğe boğulan sözlerin her harfi karalar çaldı yürek yurdumda
yürek büyüdü büyüyen fidanlar taşan sulara kesilen nefesleri
alevinle düşsende bana kalan kalbin sönük hikayesi

her geceden ayrılan rojdası çıra aydınlığı yansıyan
yanar yüzüne yansıyan gülüşün kalır senli g/özlere
bir tek içimde kalan gülen sevinçli umutlarım
zaman olur devran döner bir akşamın ardında
sabahım doğar güneşine bakar g/özlerim


14*02*13*Karataş*