Aydınlığın İkizi

AYDINLIĞIN İKİZİ

Aydınlık ,
Şafak söker sökmez koşarak ulaşır
Mahallelere, caddelere
Hatta çıkmaz sokaklara.
Girer pencerelerimizden içeri
Tanrı misafiriyim dercesine
Aydınlanıverir evimizin içi
Yuvamızın bacasını tüttüverir usulca.
Sadece yuvamızla kalmaz
Yüzümüzü de aydınlatır
Yüreğimize giren umuduyla.
Kuşlar cıvıl cıvıl sabah sohbetleriyle uçarken,
Arılar boş durur mu?
Koşarak bal toplar
Aydınlığa gülümseyerek yapraklarını açmış olan çiçeklerden.
Ya karıncalar ...
Öyle hızlanırlar ki !
Zamanı kaçırmak istemezlerde ondandır bu telaşları.
Hele o günebakanlar,
Hiç dururlar mı ?
Dönerler yüzlerini aydınlığa saygı gösterir gibi başları hafif eğik,
Çünkü aydınlığın karşısında
Mütevazi olmak ayrıca bir
Erdemliliktir.
Gün batımı vakti geldiğinde
Ayrılmak vaktide gelmiştir artık.
Usulca fısıldar karanlığın kulağına 'Şafak vakti görüşürüz ' der
Ve ' sevdiklerime iyi bak ! ' demeyi unutmadan bırakmaz yerini karanlığa.
Aslında;
Aydınlık ve karanlık ikizdirler,
Birbirlerinden asla kopamazlar.
Karanlık nöbetini devraldığında,
Kendinden emindir
Kalplerin ışığının daha da artacağına,
Çünkü bu defa aydınlıkta görünen çirkinlikler görünmez oluverir.
Tüm dünya ışıl ışıl bakar ,
Aydınlık yarınlara.
Bu buluşma ,bu aşk hiç bitmez,
Sonsuz aşktır adı
Sonsuz sadakat
Sonsuz saygı
Sonsuz sabırdır
Sonsuz bekleyiş
Sonsuz nöbet
Hiç bitmez
Taaaaa sonsuz aydınlıklara
Ne de olsa ayrılmaz ikizdir onlar.
Aynur Ateş Aydın 2018