Aydınlık Üzümler

Yalnızlığın kapılarını havalara uçurdu gölgeler..
Kuş sesleriyle şiirler yazdım
Saklandı yüzüme gök ve
toprak..


Donmuş sürgünlerin bedeninde
Kör zaman
Düş bulutlarıyla parçalanan uçurum tüneği
Odalarda hepsi birden ki
Sarıya dalmıştı siyah
Elinde uykusu..


Bir çocuğun sevdalı alnına karıştı keder
Ve saçlarımı taradı doğan yağmurlar
Omuzumda orman telaşı.
Uzun sessizliğin ağlayan masalları
Bahçeler sardı dilime
Bi daha açtım penceresini nefesimin
Kanatlarımda fırtına


Ey bulut
İstiyorum konuşsun yağmur
Bilebilsem nereye aktığını yatakların
Oraya gideceğim
Ve bakarken aynalardan
Ölüm gibi seveceğim güneşi

Ayağımda
Fırtınanın aydınlık üzümleri