Aydınlıktan Karanlığa

Fütursuzca esen yelin gece sarmalı

Sokaklar caddeler mahalleler

Savrulan kirli yüzler

Korku...

Baykuşlar yarasalar

Şaşkın bakışlar

Zeytin ağaçlarının balesi

Gökyüzünün uğultusu

Gergin tutumlar

Dârında tıpkı rüzgar gibi, yel gibi fütursuzca bekleyen , tek başına, yalnız, yapayalnız aklının ve kalbinin derinliklerindeki en büyük mücadelesini veren...bitap düşmüş adam

Umursamadı.

Hiçbir şeyi

Dalıp gitti

Duymadı karanlığın ayak seslerini

Duymadı yükselen çığlıkları

Görmedi onların kirli yüzlerini...

Yüreğinin en derinindeki Tac Mahal'in önüne diz çökmüş bekliyordu

Bitkin adam

Gece değildi

Rüzgar değildi

Hiçbiri değildi.

Onun düşüncesindeki, fikrindeki, zikrindeki...

Hasreti, özlemi

Kavuşması...