Ay'ın Meramı

Gecenin bir yarısı saat kaç bilmiyorum
Merak da etmiyorum,
Kaçsa kaç, uykum kaçmış nasılsa!
Perdeyi araladım, Ay'la göz göze geldik;
Düşünceli düşünceli duruyor yerinde,
Belli ki gördüğü bir şeye takılmış aklı;
Kim bilir ne düşünüyor afaki afaki.
Bir bebek ağlıyordur belki de bir yerlerde, meme nöbetinde,
Bir ayyaş çamura bulanmış öylesine sokak köşesinde,
Bildiklerini unutmak çabasında.
İlaç almak isteyenleri mi gördü bir nöbetçi eczanede,
Kim bilir tam şu anda belki de bir anne doğum sancısı çekmekte,
Sancıların en kutsalı ile.
Bir hasta sabahı bekliyordur gözleri saatte,
Belki de bir can alıp, günahını sevabını yüklenip,
Akıbetini bir toprak parçasında
İlk gecesinin acemiliğiyle kıvranıyor ebedi mekanı kabrinde,
Ya da bir asker ayaza aldırmadan sarılmış silahına, aklında sıla,
Vatan nöbetinde!
Ya da bir şair elinde kalem, masada mum
Mum mu onu yakmış, o mu mumu muamma
Hasreti resmediyor, gönlünden kopardığı sayfaya...
Hayır hayır anladım, bir bomba patlamış insanlığın merkezinde
Ve insanlık ölmüş iki küçük çocuğun bitişik ellerinde!