Ayna

Sevgilinin elinden ab-ı iksir içeli,
Anlamını kaybetti, zaman mekân kavramı,
İki idik bir olduk, senden benden geçeli,
Bölünmez bir bütünüz, her an vuslat bayramı.

Akşam olduk gurupta, sabah olduk şafakta,
Kamer ile gezindik, güneş ile dolandık,
Harekette sükûnda, enfüs ile afakta,
Türlü şekiller aldık, bin bir renkle donandık.

Kâinatı kaplayan, hakikat nuru doğdu,
Eşyaların üstünden, sıyrıldı örtüleri.
Karanlıktan eser yok, bir nur ki nuru boğdu,
Tek noktada cem oldu, öteyle berileri.

Yüz binlerce aynaya, yüz binlerce baksam da,
O miradı mücella, Hakkın tecelli gâh-ı.
Her birini kıskanıp, milyon parça yapsam da,
Her birinden yansıyan, ezel ve ebet şahı.

Her taraf ayna oldu, her aynada o vardır,
Görünenler sıfatı, görende kendi Zat'ı,
İnsan bize ad oldu, Âdem; ismi kadardır.
Şu yaralı gönlümüz, aşkına binek atı.

07.01.2011