Ayna

Uzun oldu,
Bu ayrılıkların üstüne perdeleri giydirirken,
Güneşi bacaklarımdan doğurup,
Gecene saklayıp,
Saklarken dudaklarına mucizeleri bırakıp,
Ben dünyana hoş geldim diyerek gülümsemeyeli.



Mutlu geldim bu kez kapına,
Yarım yamalak düşlerimi,
Arsızca savrulmuş umutlarımı,
Kayıp gülüşlerimi bırakıp,
Yalın ayak mutlu geldim kapına.



Adam!
Bu kez çıplak geldim,
Ölümleri hiçe sayarak,
Gözyaşlarımı avuçlayarak,
Kurak topraklarını yeşertmeye geldim.
Cennetine bağışla beni,
Doğurganlığımla,
Hayat bağışlamaya geldim.



Ben kadının,
Gecenin şehvetini avuçlarına bırakıp,
Seni ayna bilip,
Dudaklarımı yaslamaya,
Gök kubbende telaşlarımla ıslanmaya geldim.
Yağmurunda deniz olup,
Fırtınaları avuçlarımda koparıp,
Sana tufan olmaya geldim.