Aynanda Işık Sönmüş Renksizsin

Siyah beyaz bir dizeyim.
Hani nerde sana sundum dediğin renklerin?
ki sen ebruliydin yüreğimde.
Gelirken tutunayım diye ümide,
Bütün renklerinden bırakmıştın hani içime?

Hani her sabah başucumda gülüşünle uyanacaktım?
Her gecemi yüzünle aydınlatacaktım hani?
Rengârenk günlerim olacaktı,
Her mevsim nevruz kokacak,
Her mevsim mavi bakacaktım hani?

Yüzünü yaslayıp sol yanıma,
Gözlerinden içine akacaktım...
İkilikleri kendimi sende saklayarak,
Seni nefeslerime katarak yok sayacaktım hani?

Tükeniyorum SevgilCan!
Artık siyah beyaz her mısram.
Gri bakışlarımdan usandım!
Kalp ağrısı bir kâbusla hıçkırık sesime uyandım!
Seni gözümden sakınırken,
Senin tutunduğum herşeye kastın olduğunu anladım!
Anladım yara bere içinde bir yaşamı omuzlamaya kaldığımı.
Anladım SevgilCan,
Senin bana geçerken uğradığını!
Anladım hiçbir rengine lâyık bulmadığını!

19 haziran 2010
(renkler ışığın yansımasıydı / ışık sana olan saygın sevdam / sözlerin sonradan kıracağın aynandı!)