Ayrılığa Gül/ümseme

dönüp b'aktımda ş'öyle geriye
ayrılık pek de acı gelmiyor artık
senin tokluğun g'öz kızarttı
yastık yaşarttı
beddua çıkarttı da
dud'aklarımdan
yine de çok şey ögretti
ben olma yolunda

artık yokluğuna uyanıyorum
önceden içimi o kadar
acıtırdı ki bu
bir lokma geçmezdi kur'sağımdan
sana alıştığım gibi
alıştım yokluğuna

şimdi yaşamak kokuyor her sokak
aydınlık anıları ekliyor
karanlığını çıkarıyorum
telefuzumdan

bu ayrılık hayatı ögretti bana
yeni taşındığım bir ev gibi;
gönlüme göre diziyorum kanepeleri
çiçeklerde sevdiğim yerlerinde
tek kişilik koltuğumda cabası
ve birçok renkte ustalaştım artık
zıtlıklarla uyumlu kılıyorum hayatı

hem ellerimin titremesi de
gözlerimin kan çanağı hali de
geçti baya zamandır

bu ayrılık çok şey ögretti bana
sahip olduklarım kadar
kendimi de yaşıyorum artık


şöyle baktımda geriye
birçok yanım yarım kalmış
uzun zamandır kendim gibi
gülmüyormuşum

salıveriyorum;
anlattıklarıma
yaşadıklarıma
dokunduklarıma
gülümsemeyi,,
4.10.13 m_y_