Ayrılığın Adıdır Hüzün

/Teslim ederim saatler buyruğunda yüreğimi,
Düş pençesine yapışan ellerim gibi/

Su gibi aziz ol diyen diller misali
Tek kelime ederek yanarım taş duvarlarda-odada
Ben ise soyumun akşama tükendiği vakitde ki kadar solgunum
Halsiyet taşıyan düşlerimde ufak bir gemi
Ben yine uçsuz bucaksız bir yolcuyum

Siz deyin bir yaprak
Olduğumdan çok daha ırak bir sokak
Ve yine soğuk bir kış gecesi...

Sakınılan duvarlar kara boyaya bürülü
O hazin kokunun bedeliyle dürülü
Hem bir kış
Hem bir ayrılık

Bir tanemin uçsuz bucaksız sevgisi gibi olacaksa sonumuz
Eğer ki;
Sorun buysa dediğin
Ben gitmeye hali hazırım

Sus, soru sorma
Kışın matemidir bu, der geçersin
Ya da bir rüya farzedersin
Ki başka türlü dinmez yaralar , geçmez acılar
Olmazsa eğer
Güler geçersin (değersiz) kalır hatıralar

Aktığında tavandan karalı boyalar
Senin nefretinde öyle akar yüreğine
Sevdiceğimdi dersin
Ama sevmediğini bilmezsin

/Şimdi dost eylerim günlerle ağaları
Hem dert yanarlar birbirlerine
Hem boyarlar akan tavanları.../

Dur, dinle önce
Yüreğimde okuduğun aşktı seni bana bağlayan,
Bir deli rüzgarlar attıran
Sen kadar acımasızdı rüzgarlar
Durmadan ayrılığımıza ağlayan

Ayrılığın adıdır hüzün
Ellerin ise gözüdür gördüğün
Kalpler atar durmaksızın
Sen hala çözülememiş ağır bir halat
Ben ise o halattaki kördüğüm
Bilmem hatırlar mısın, akan anıları
Nefret çıkardı aşk akardı aralarından
Tutardık ellerimizden
Soğuk bir kış gecesi demeden
Omuzlarda tel tel kıyafetler
Perdeler açık tavanlar akmakta gözler tavanlara bakmakta
Hiç olmadı unuturuz be sevgilim
Geçmişi geleceği hayalleri
Boyarız akan duvarları
Ne dert kalır ne yenileri

Ve yine ben

/Beklerim durmaksızın hayalini
Tavanın akmasını bekleyen yerler gibi.../