Ayrılığın Demlendiği Demler..

Üzülmek Yok..
Ağlamak Yok Desem de Olmuyor..
Yüreğim Gibi Islak Bir İstanbul Bıraktım Geride..
Ve
Yüreğimi Ayaz Kesiği Gibi Acıtan Bir Gurbet karşıladı..

Ne kadar da Manidardır Türküleştirilen Ayrılıklar..!
Hani anlar vardır..
Hani demler vardır..
Hükümsüz..
Hükmedemezsiniz..
Öyle bir demdeyiz işte..
Ayrılığın demlendiği dem..
Akıyor sicim gibi..
Sımsıcak, ıp ılık akıyor gözyaşlarımız..
Söz geçiremiyorsunuz..
Durduramıyorsunuz..
Hükmedemiyorsunuz..
Akıyor, akıyor..
Süzülüyor..
İnce bir yol bulup gözpınarlarından..
Yanaklardan aşağı..
Yıkıyor yüzümüzü..
Yıkıyor yüreklerimizi..
Alevlendiriyor iyice..
Alevleri..
Yanıyor, yanıyor..
Yalım yalım yanıyor..
Derinleştiriyor yandıkça..

Ayrılık közü..
Sinelerde..
Yüreklerde..
Gönüllerde..
Benliklerde yanıyor..
Ayrılıktır adı..
Ayrılık közüdür..
Yakar da yakar..
Ayrılık közüüüüü..!!!









1şubat2009
SabihaGökçen
Saat: 03.13