Ayrılığın Düştüğü An

Bazen güneşi görünmez
Gecedir her an
Ne yol görünür ne yön
Işığa küskündür
Bazen kendinden başkasına görünmez insan

Beklentilerin dağları aştığı olur
Ve çıkmazların ellere dolaştığı

Bir çift göz rengini değiştirir bazen mevsimlerin
Ya çiçekler açar her bakışta
Ya yağmurlar doldurur çukurları
Koklamak ister saçları da
Bazen kendinden başkasına dokunamaz insan

Kokular hasrettir arzuların burnunda
Rüzgârlar hep ters eser

Bazen adımlar üşütür insanı
Hani ağustosta titrer mi insan demeyin
Ağırsıklet yumruklar beyne inmeye görsün
Anlamsızlığa esir olma anıdır yaşanan
Bazen bugünde yaşayamaz insan

İşte öyle bir gün biter
Ve yapraktan bir ayrılık düşer