Ayrılığın Gölgesi

Gıpta eder yıldızlar seni düşündükçe
Köşeye sıkıştırır geceyi gerer siyahı
Gönül aynama yansıyınca
Düşlerimle ip atlayan hayalin
Kirpiklerime takılır
Gözkapaklarıma dökülen ay parçaları

Azrailin olur mu gölgesi
Haydi söyle
Gölgesi morarmış tende solur mu can
Kendini ben sanan
Bedenimi takip eden gölge
Taklit etsen de hareketimin her karesini
Sıcaklığım düşmez kalpsiz bedenine
İşte sende güneşte siyah kefenli
Sende işte canı bedenden alınmış mefta gibisin

Zamanı cesurca kavrayan hayat
Hani istemezdin bulut oturmuş gözleri
Ruhuma demirle yörüngende dönerken
Vuslat yolların olmadı mı çelikten duvar

Gelme yagmur gözlüm derken adem
Sele dönen serpilen yagmurlardan
Kasvet düşürmedin mi Mecnun'a
Tutuşmuş aşkla dönen döne
Dağların tuzaklarına takılmadı mı Ferhat
Geriye dönük zaman dokunursa tenine
Saçlarımın tel tel ayrılıp ruhumun uçtuğu anda
Benden uzaklaşacak kadar korkak
Kendini eleştirecek kadar cesurmusun

Suratıma çarpan kendini özgür sanan rüzgar
Umutsuzluk mu hiddetin ortalıgı alabora edersin
Gökyüzü yüzünü buruşturup kaşlarını çatınca
Ugultunu keser sesinini kınına sokarsın
Enkaz rüzgar durup durup esme yatağımda
Unutma ki yastığıma düşünce bahar özlemler
Döndürdüğün yangının imdadına yetişir bulutlar

Susmaların kilidiyle açılan gecemde
Kitap harflerinden yaptım bir ayna
Sıra sende
Aşk imanıyla açılan hayal perdesi
Dakikaları bekleyen saniye gibi
Gölgelerin yüzünü gösterecek kadar cesur musun

Karanlıktan korkan aşkın efsunlu bakışı
Süzül içime sarıl gönül telime
Gül yapragına düşünce yarimin yüzü
Güne günaydına gıpta eder yıldızlar
Mehtabı sinesine çizer sevgimi
Aşkın dirilişine serpilen göz kandilimin simi
Seviçten ağlayan yagmurlar sürükler
Geceyi geren siyahına karışır ayrılığın gölgesi