Ayrılığın Şair Yüzü

Bilir misin?

Yanında sevgilisi olmadan
Gecenin koynuna yüzünü gömebilmek;
O kadar kolay değildir şaire.

Kah limanı olmayan bir gemi gibi çırpınır çaresizce,
Kah hırçın yalnızlığının ortasında
Deniz fenerine sığınır sessizce..

Öyle ya?!
Dalgalara neden olan gidendir..
O yaratmamıştır bu boşluğu?
Geceyi zifir karası yapan o değil..

Bekler işte!

Hele gidenin rüzgarı dinsin,hele bir durulsun zihni der..
'Belki de...'

O vakit, tecrübesi varsa bir şairin geçmişinden yadigar
Düşündüğü yalana itiraz eder başı..

Karar vermek şimdinin işi değildir
Çünkü bir şair bir kararı tek bir kere verir

En doğrusu için acele etmemesi gerekir..
Yazar..yazar..yazar..

Bilir misin?

Böyle zamanlarda
Yastığına içini dökebilmesi de zordur şairin,
Ayrılığın ağırlığı sinmiş gözyaşları acıtmasın ister canını

İçini bir tek içine döker, içinde biriktirir sözlerini
-Bilmezler- büzülüp altına sığındığı o yorganın,
Bedenindeki onulmaz yaralara peçe olduğunu ..

Sabah olur..
muhtemelen bir şair 'Olsun' der,
'hayat güzel!'..

Acısını bastıracak koyu bir kahve ister canı
Ama alışamadığı yalnızlığı,raftan ikinci fincanı indirir....

'Sevgilim kahven hazır!' diye seslenecekken tam;
Bir balyoz iner ki üzerine,
saçından tırnağına titrer..

Ocağın sıcağı, elinin soğuğuna değer
Üzülme der..

Üzülür şair..

Kirpiğine takılan bir damlacık kahvenin kırk yıllık hatrını
Düşürmeden taşıyabilmenin zorluğunu duyar içinde..
Dar gelir dört duvar..
Zaman uykusuz yorgun bir çocuk gibi tepinir durur karısında

Bir hışımla kalkar yerinden
Ona dair her ne varsa yazdığı
Kaldırmak ister gözünün önünden

Ölene dek ezberinde olacak bir aşkı telaşla toplar
rengarenk kağıtlar üzerinden..
Yazmasın,yazamasın kötü şeyler diye de
kırar atar tüm kalemlerini..

Bilmez giden..
Hakaret sayar..
..
.
Oysa 'sevdim' dediklerinin ucuz gidişleri,
Yaşadığı kutsal aşk'a gölge düşürmesin diyedir şairin telaşesi..

..
Bilmez kimse..
Bilmez..

Biri gider mesela..

Omzunda ceketi,
Repliğini unutmuş oyuncu şaşkınlığında
Dilleri lal-

Öylece bakar şair..
Kelimeleri yol yol ekleyip birbirine uzanmak ister
'dur' demek..

Ama bir şair saygılıdır yaşanmışlıklara..
O biri işte..
Çıkıp giderken kapıdan,

En çok omzunda geçirdiği zamanla,
Ensesindeki kokusuyla,
Dün kendi elleri ile ütülediği gömleği ile vedalaşmak zor gelir..

Aynanın içinde hapsolan görüntü,
Yastığa düşmüş saç teli,
Yatağın sol yanındaki boşluk..
Hepsi silinir bir süre sonra da..

Giden, kendisini kimsenin ondan daha fazla sevemeyeceğini anlayıp,
Aralık kapıdan girmeye teşebbüs ettiğinde içeriye,
Penceresi önünde bir şair,
Sindirdiği yalnızlığı ile kendinden emin,dingindir..
..
Ardına dönüp hoş geldin diyemediyse sevdiğine,
'Evet' diyemediyse ilişkinin devamı için,
Sevmediğinden değil;
İçindeki ağırlık karşısında, ufacık kalan aşk,
Daha fazla ezilmesin diyedir..
...
Böyle işte..

Bir şair, bir aşkı bir ömür yaşar,
Tek bir kez yazar..
Bu da senin payına düşendir sayfalarımdan..
Mutlu kal..