Ayrılığın Yansıması

ayrılık,
kimde kaldı özüm.
yıprandı, gözlerimden dökülenle
eskidi yüzüm.
ayrılık ,
sonbaharda esen hazan.
bekleyenler kim durakta
kim bu oyunu bozan
ayrılık,
çekilmez bu gece.
soğumuş yatak yorgan
soğumuş beden
soğumuş içim
yok bir çay verenim
yok bir sevenim
kadersizim ,
saygısızım
kanar içimde sızım
ayrılık,
sarılmadan sen geçmez bu bedende
alevsizim, yokluk
benzini dökeli bi ömür geçti be
kıvılcım bekler beden
seni ister içim
bir solukta olsa sen
seni solumak isterim
bilmiyorsun
tenine deydiğinde tenimi
kulaklarımın kendinden geçişini
alev alev bi çare
çektiğim eziyeti
ayrılık,
dibinde yaşatır yokluğunu
elimi bile uzatamam
sadece bir vedada sarılır tenine
bi vedada çekerim kokunu içime
severim bundan seni
ayrılık
sende olmasan
nasıl dizginlerim bu beni