Ayrılık

Zamanın altın dilimlerinde dolaşan bir insan
Güneşin ışıklarında parlayan bir insan
Hayata hayat katan bir insan
Gülüşüyle hayat veren bir insan
Daha nasıl anlatayım ki...
İşte öyle birisiydi o
Suyun canlıları canlandırdığı gibi
neye değse canlandırırdı o
Bir karın yeri örtmesi gibi
benide örtmüştü o
Ama ne oldu ansızın..
Biranda eriyi verdi o karlar
Bir anda yok oldu canlananlar
mutsuz kaldım bir anda
bu anladım onsuz kaldığımda
Aman Allahım ayrılık ne kadar da zormuş
İlk an damarımda akan kanlar bile dondu
öylece kalakaldım
Bir an dünya durdu
sanki zaman akmıyordu
ve ben donakalmıştım
sonradan çözülmeye başladım
anladım
onsuzda oluyormuş hayat
onsuzda yaşanabiliyormuş
ondan ayrıldığımda anladım hayatı
daha güzel şeylerde varmış
karlar erisede güneş yukardan bize bakıyormuş
beyazdan başka renkte varmış
işte ben onlarla tanıştım
güneşin aydınlattığı renklerle
ve bir şey daha öğrendim
bende o renklerden biriydim...