Ayrılık

bir yıldız gibi kaydı gözlerin
ayrılığa,
ellerinde buz gibi bir ayrılık tutuyordun
sımsıkı..
ayrılık ve biz
üç kişiydik
baş başayken de.
sen hep ondan yanaydın
ona doğruydu sözlerin
uçmaya hazır bir kuş gibi
ürkek duruşunda
iğreti atışındaydı kalbinin,
emanet sözlerindeydi ayrılık..
en çok da
sustuğumuzda ,
çarpışan gözlerimizden
yaralı da olsa
bir anlam çıkmayışındaydı...
sürekli başa alıp
çaldığımız bir şarkı gibi sevdamız,
nakaratı ayrılıktı
ve ayrılık
kapı eşiğindeydi
soluğunu ensemde hissettiğim
ölümle kol kola
beni hasta yatağımda ziyarete gelen
bir dosttu ayrılık..
sevdanın imleci yoktu,
seçtiğin sözcüklerin rengi yoktu
sadece
gülkurusu hayallerime düşen
bir gölge gibi karanlıktı ayrılık..

artık ellerim hep üşüyor
ama en mühimi
yüreğimin üşümesindeydi
ayrılık...
beni teğet geçen bakışlarında
verilmiş bir ödev gibi
tutuşundaydı ellerimi..
benim korkup kaçtığım
seninse anlatmaya çalıştığındı ayrılık...