Ayrılık Çeşmesi

Ayrılık dediğin zehir misali,
İçmeyen bilemez,içen bin pişman.
Her hali azaptır,sabır gerekir,
İçmeyen ne bilsin,içen çok pişman.

Ayrılık bir şerbet değil ki, içilsin,
Zaman köprü değil ki,hemen geçilsin,
Kader elbise değil ki,insana biçilsin,
İçmeyen bilemez,içen bin pişman.

Ayrılık dile kolay,çekmeyen bilemez,
İnsan candan severse,hiç terk edemez,
Seven kalpten sever,zorla sevemez,
İçmeyen ne bilsin,içen çok pişman.

Ayrılıktan sonra,pişmanlık başlar,
Gözünden su misali,akar göz yaşlar,
Zaman hızla geçer,dökülür saçlar,
İçmeyen ne bilir,içen bin pişman.

Ayrılık dediğin,ölümden çok zordur,
İçin ateş gibi yanar,sanki bir kordur,
Uzun ince denilen,bitmeyen yoldur,
İçmeyen ne bilsin,içen hep pişman.

Ayrılık ekenler,özlem biçerler,
Sabrı katık edip,kalpten severler,
Gözünden,mecnun gibi yaşlar dökerler,
İçen iyi bilir,içen bin pişman.