Ayrılık Dediğin Konuşmaz

Ben sana bir şiir yazacaktım,
Sen resmini çizecektin...
Ben bir adım geldikçe sana,
Sen koşacaktın bana...

Verilmiş sözleri tutacaktık birlikte,
Mutluluğu uçurtmamıza kuyruk yapacaktık,
Rengarenk kağıt parçalarıyla,
Sonra bir köy bulacaktık,
Hani o şarkılardaki kimsenin gitmediği,
Bilmediği,
Köyden de uzaklarda...

Kısık sesle şarkılar söyleyecektik,
Gecenin karanlığında deniz,
Denizin maviliğinde gece olacaktık,
Hani o sözlerini bilmediğimiz,
Mehtaplı gecelerde şarkısı var ya,
Onu mırıldanacaktık daha,
Ama kısık bir sesle...
Sessizce...

Duyacaktık birbirimizi her nefes alışımızda,
Sen sessizliği susmak anladın ya sevgili,
Hiç konuşmadın bir daha...
Ben gece oldum da,
Sen güneş olamadın bir daha,
Aydınlanmadı dünya,
Kuşlar bile hala uykuda,
Ben gece oldum da,
Sen deniz olamadın bir daha,
Söylenmeyen şarkılarda,
Kaldım bir başıma...

Üç kuruş yeterdi mutluluğu satın almaya,
Bir avuç çekirdek,
Birde sen ve gözlerinden daha güzel,
En fazla sevgin olabilirdi şu dünyada...

Şimdi ne sen ne de sevda,
Ne geceler deniz,
Ne denizler gece,
Ne ben eski ben,
Ne de sen kısık sesle söylenecek şarkılarda nakarat...

Hadi hoşça kal sevgili,
Sen sessizliği susmak anladın nasıl olsa,
Ya da ben gitmiş olan seni susuyorsun sanıyordum galiba?