Ayrılık Kağıtta Kaldı

Her gece yudum yudum içtiğim sendin bahçemde
Yalnızlığıma dert ortağı yaptığım sendin
Uyuduğun zaman kalkamayacak sandığım
Sensiz yaşayamam, ölürüm diyen ben
Bugün ceset gibi dolaşır taksimde sabaha kadar
Kaldırımlar ıslanır, yağmur taşları ıslatır
Doyamıyorum, seni bir kez daha görebilmek için
Koşuyorum son sürat
Ve biliyorum trenin kaçta kalktığını
Yetişmek için, son kez görebilme arzusu
Apansız, deli rüzgâr gibi esiyorum
Kapına kadar geliyorum
Evde olmanı umut ediyorum
Kapı aralanıyor
Gözlerim ağlamaklı, çok utanıyorum
Suçluyum biliyorum
Ve gidişini öylece seyrediyorum
Bir mektup yazıyorum
Bizi kıskanan eller boş kâğıtlara ayrılık yazdı
Ama ben seni unutamadım,
Ayrılık kâğıtta kaldı