Ayrılık Rüzgarı

Bahar boyu yeşeren
Aynı dalda iki yapraktık biz.
Hep yanıbaşımdaydın.
Bir nefes kadar yakın!
Uzatsam elimi tutuvereceksin gibiydi.
Uzatıyordum...
Yetişemiyordum...

Nice yağmurlarda ıslandık hatırlarmısın?
Birlikte üşüdük.
Sarhoş olduk yeni açmış çiçeklerin kokusuyla.
Sıcaklarda kavrulduk.
Bazen fırtınalar kopardı
Korkardık ayrılmaktan,
Dalımızdan kopmaktan.
Ne güzel batardı güneş her akşam
Tam karşımızdan.

Hiç karanlıkta kalmazdık
Gündüzümüz hep aydınlıktı
Gece ay vardı
Birde sen vardın.
Ay ışığım...

Bir gün...
Korktuğumuz rüzgarlar esmeye başladı
Bu sefer ki başkaydı bitanem
Ayrılık rüzgarıydı esen
Direnemedik bu sefer
Yenik düştük.

Ayrılık rüzgarı,
Alıp götürdü seni benden
Çok uzaklara savurdu.
Sensiz kuruyan bedenimi
Toprağa kavuşturdu.