Ayrılık Sahnesi

Korkak bir şairin son mısrası gibi ayrıldık...
İlk adımı sen attın,
sonra ben denedim ama olmadı yapamadım,
dönüp ardımı gidemedim.
İzledim.
Kaybolana kadar bedenin ufkumdan
bekledim.
Sokağımda sessizlik beliriverdi ardından;
Kuşlar dahi çekiliverdiler yuvalarına.
Batıverdi güneş derken.
Oturuverdim sokağımın en soğuk kaldırımına.
Geliverirsin belki diye bekledim.
Bekledim...
Bekledim....
Basımı avuçlarımın içine iliştirmiş düşünürken,
unutuverdim birden...
Seni mi ?
Beni mi ?
Yoksa;
Bizi mi?