Ayrılık Satırları Düşüyorken Kalemimden

Selam sana sevda treni
Selam sonsuz aşkın limanı.
Bu kaçıncıdır satırların yazılışı
Ve kaçıncıdır ki
Emanet edilmeyişi postacılara.
Ben unuttum sayısını
Sen hiç sorma.
Yine uykusuz bir geceyi
Devirmekteyim sabah alacalarına.
Gün batımında on ikiden vuran yalnızlığım
Gün doğumlarında
Öksüz hıçkırıklara boğuluyor.
Bir çığ gibi büyüyor, büyüyor da sensizlik
Yüreğime sığmıyor.
Kılıç yarası ağrılardır
Yüreğimi dört bir yandan saran.
Sensizliği, bir de kimsesizliği mesken tutmuşken
Kalleş uykular ant içmiş semtime uğramamaya.
Düşmüyor kirpiğime gecenin sessiz ağırlığı.
Yırtık bir aba gibi yapıştı sırtıma çaresizlik
Dört bir yanım zindan.
Yokluğun kelepçesi
Çoktan vuruldu bileklerime.
Kimliğim ise
Hangi çöpçünün süpürgesine takıldı bilemiyorum.
Hayallerim bulutlarda sürgün geziyor
Rotası belirsiz rüzgarlara emanet.
Biliyorum, biliyorum ki gitmeliyim artık.
Devirmeliyim emanet kapıları
Gece bozgunuyla.
Çerçevesi ay düşümü kırılmış kimsesizliğin,
İsimsiz çaresizliğin,
Bir de balyoz gibi inen yokluğunun kapılarını
Yırtmalıyım martı çığlıklarıyla.
Ayrılık satırları hazır düşüyorken kalemimden
Hoşça kal demeliyim emanet uykulara.
Hoşça kal sevda treni
Sonsuz aşkın limanı
Yarınlara hoşça kal....