Ayrılık Sonrası

Yüreğimde tarifsiz bir acı,
Omuzlarımda bana bıraktığın pişmanlık,
Bu halimle adımlıyorum sokakları kırları,
Hayalin öyle bir kuşatıyor ki beni sımsıkı
Nefes alamıyorum.

Birden sessizlik oluyor, her şey sessiz ve
Karanlık,
Yıldızlar ve mehtap bu gece kuskun bana,
Bir taşın üzerine oturuyorum,
Çocuklar gibi ağlamaya başlıyorum,
Hıçkıra, hıçkıra
Benimle birlikte her şey ağlıyor,
Etrafımda dolaşan ateş böcekleri,
Çam ağaçlarının huşu sesleri yankılanıyor,
Ve kuru yaprakların cansızı hışırtısı,
Kalkıp tekrar yürümeye başlıyorum,
Nereye, niye gittiğimi bilmeden,
Karanlıkta yolumu aydınlatan gözlerin,
Aklımdaysa,
Veda bile etmeden çekip gidişin,
Dudaklarımda hüzünlü bir melodi,
Gözyaşlarım arkadaş oluyor bu saate bana,
Nedendir bilmem daha hızlı yürümek geliyor içimden,
Seni düşünmemek için hızlı, hızlı alıyorum yolu,


Sen sana yakışanı yaptın,
Şimdi de ben yapıyorum bana yakışanın,
Ve işte
Kenarındayım uçurumun,
Ramak kaldı ölüme,
Geriye dönmeyeceğim biliyorum,
Ölüme de seninle gitmeyeceğim,
Önce seni söküp içimden atıyorum karanlığa,
Sonrada kendimi bırakıyorum,
Aşkından değil verdiğin
Kahırdan ölüyorum.