Ayrılık Treni

ne tuhaf şey sevmeden seviyor görünmek
bir de gizemli sevda diline kalemiyle uzanmak

tek başına kadın hayaline düş kurdu
adım adım yürüdü kederiyle hüzünlere karıştı
kasırgalı bir havada acılar konuşuyordu

acılar içinde haykırışlar Temmuz ayında sıcakla kavruldu
sonra foterli bastonlu adam ardında bağırdı
kadın bakmıyordu bile

belliydi adamın söylenecek son sözü vardı
bitmemiş ayrılıklara
ölüm gibi

kadın gitti
ama ardında ne fırtınalar kopardı akşam karanlığında
sonrası meçhul
kör karanlığın içinde düşlerine takılı bir adamı s/ayıklarken

kadın istasyonda bekledi bankın üzerinde biniş saatini
tren gecikmeli geldiysede ayrılık treni geldi
kadın ağlıyordu

yağmura tutulurcasına koştu
vagon penceresine buğulu gözleri uğurlarken
adam b/aka kaldı kayıp olan yıllar ardında

ayrılık treni geldi de ç/attı da.
bana kalan yalnızlığımla yoldaş oldum düştüm yollara

24*07*12*Karataş*