Ayrılık Var Sabaha (Sone)
Her gün yirmi dört parçam ayrıldı bedenimden
Kulağım telefonda yolunu gözlemekten
Her saat altmış kere altmış defa tenimden
Geçen kızgın alazdı lav oldum özlemekten
Seni düşünmek volkan fışkırtması bir dağın
Çöllerinde kaybolan beynimin fırtınası
Kum yığını altında ezik ve darmadağın
Kavruk avuçlarımda yüreğimin kınası
Karanlık zamanların aydınlık yüzlü yâri
Geceler harcanır mı ayrılık var sabaha
Ya geri dönemezsen göremezsem bir daha
Yanaklarımı yakan bakışların sam yeli
Zamanı durdurmanın tam zamanı gecede
Sessizce anlatmanın hasreti tek hecede
Sone yazdığını görünce direk açtım sayfayı.Bu tarz bana hep farklı ve güzel geliyor çünkü.
Tebrik ediyorum,beğenerek okudum..
Seni düşünmek volkan fışkırtması bir dağın Çöllerinde kaybolan beynimin fırtınası Kum yığını altında ezik ve darmadağın Kavruk avuçlarımda yüreğimin kınası
harıka bir şiir türü sone düşmüş sayfanıza..tebrık ediyorum
Samyeli bakışları yanakları yakarken, hasreti; oltaya takılan son yem misali teh hecede yakalamak için sessiz bir gecede durdurmak zamanı... Belkide sadece bakışlarında çakılı kalmak için durdurmak...
Okuyanı coşturacak şekilde anlatılması zor ve yetenek isteyen, anlaşılmasıysa kolay ve okunaklı bir şiirdi...
Sone, ilk İtalyanların kullandığı bir tarzdı sanırım, ellerinize yakışmış.... Kutlarım👍
Çok Güzeldi beğeniyle okuyorum.Kutlarım saygılarımla...