Ayrılış

Gözlerin, yıkılan kaleler
Gözlerin, devrim sabahları
Gözlerin, kömür karası
Gözlerin, ekmek kokusu

Koştur koştur bakışların
Alevler içindeki sokakları geçer gibi
Kana tere bulanmış tenin
Hoyrat bir dikenli çalı gibi

Âşk, bir masal artık
Anlatacak nineleri ölü
Dinleyecek çocukları büyük
Yani, hayat bu kadar dökük...

Gözlerin, kan revân bakar
Gözlerin, ayrılığın mührüdür
Gözlerin, belki cansuyu ama
Gözlerin, beni öldürür