Ayşe Ve Mehmet

Mehmedim.,
adam gibi adamdı
yiğitti,er di..
mehmedim,
bir çiçek gördü mü
eğilip koklardı
çiçeği dalında severdi
üzümü bağında
kuşları gökte
ve rakıyı şişede severdi
zaten sarhoşuydu sevmenin
adam gibi severdi


adam gibi severdi Ayşe'sini
gözlerinin içinde bulurdu sevdayı
ayşe'nin gözlerindeydi
umut
gözlerindeydi ayşe'nin
yarınlar
ayşenin gözlerinden seçerdi
bo boy
her biri ayşe
her biri mehmet çocuklar..

gözlerindeydi özgürlükler ayşenin
ayşenin gözleri
mehmedimin gülen yüzüydü
yarınları,umudu.dostu herşeyiydi..,
mehmet ayşenin gözlerinde yaşardı
mehmet derdi hep;
"ölümüm gelecekse birgün eğer
önce ayşenin gözlerinde öldürmeli"beni derdi.

hayat
gürül gürül
bir ırmak gibi akarken
akıntısına kapılıp
bir kör kurşunla
o yiğit mehmet
bir anadolu köyünde
bir düğün gecesinde
kanlar gibi düştü toprağa
ayşenin gözleri önünde mehmet
suda ki halkalar gibi büyüdü
ses yok tu mehmetten
ayşenin gözlerine
umutlarına,yarınlarına..
yaşamak işte o an ayşe için
tutmak değildi kanı damarda
.