Aysız Gecelerin Şairi

Aysız gecelerin şairiyim ben
Aysız geceler süzülür gözlerimden
Dökülür.
Bir an bile durmadan
Sızıp kaldığım yerde kanım.
Dökülür gözyaşlarım
Kıyılarında dolaştığım an.

Damarlarım seni taşımaktan yorgun
Ciğerlerim seni solumaktan.

Hırçın anıma denk geldin yine
Dökülür zaman
Dökülür hayat...
Kalemimden kağıda çığlıklarla.

Mısralarımda toplarsın kırıntılarını.
Mısralarımda hayat bulursun bazende.
Yaşatmam seni.
Korkma öldürmem de.
Sende tut mısralarımın bir ucundan
İlham ver mürekkep kokan ellerime
Yüreğime.

Rengini ver bir nebze olsun hayallerime
Kokun sinsin tenime
Her şey senden ibaret olsun
Herkes sen olsun diye sevgilim.
Karış bütün hücrelerime.

Aysız gecelerin şairiyim ben.
Kalemime,yüreğime,elime güç veren sen
Olmasan da olur hayalinle de yetinmesini bilmeli heralde
Yetinmeyi sen öğrettin bana,
Yetindim çaresizce.
Soyutluğunun katli helal olsa bile
Katletmedim.

Hasretim...
Gel kır kolumu bacağımı
Bin parçaya böl
Savur parçalarımı gökyüzüne.
Deşme içimi böyle.
Deşme..
Gittikçe büyüyorsun
Yarama tuz basma nolur.
Kahrediyorsun beni.
Kahrediyorsun...

Varlığınla yokluğun köşe kapmaca oynayadursun,
Ben seni yazayım yine.
Belki şiirlerimde gerçek olursun.
Hayalden öteye gitmesen bile,
Belki aniden var olursun.