Az Bir Dur- Yanıldın

'Ben''e indirgenmiş sıradanlıklara mı sığınacak bu yürek?
Anlık belleğinde mi temize çekeceksin yalnızlığını?
Ve hayatı alfabenin yirmidokuz harfinden türetilmiş
kelimelerle mi anlatmaya çalışacaksın?

Yanıldın işte.
Yanıldın.
Bırak kendini artık, bırak çek git.
Rahat bırak, dinlendir artık O'nu.
İçindeki benleri çoğalt....
Onları........... çoğalt.
Denizler başka aksın.
Sadece 'mavi-dalgalı-durgun ya da yakamozlu' olmasın değil mi?
Ne denize yakışır bu,
Ne de sana.
Kendi girdabında kıvranan ve ölüme yumruğunu gösterip gösterip vurmayan,
Ya da parmağını ölüme kaldırıp, ölmeyensin!
Ne garipsin ama, bu oyun mu sanki?
Hayat s/b/en değil!
Sadece b/s/en değil.
Unutma...
Sen gün be gün ertelenensin.
Gülme sakın, çek git başımdan!

Sıkılırsın kendinden elbet.
Ve içine bakan gözlerin
Körse dışarıdaki aydınlığa.
Ve gölge'nin akışkan olduğunun farkında değilsen.
Var git, bırak artık beni.
Beni bana bırakma! kendimi....kendini....
Yine sakın! Sakın ha...
Belki bir cami avlusuna,
Ya da okunmuyor diye bir sahafa satılmış
İkinci el kitapların arasına bırak.
Ağlama,sus.,
Az bir dur.
Ağlama...
Bırakma hayatı.
Ay bile her gece başka bakmakta,
Güneş var ya güneş
Her güne farklı doğmakta ki,
O yüzden doğan her güneş,
Aynıdır sanma!

11...nisan...2010...... İçe bakış/Günebakan düş