Az Biraz Kırıktır

Zamanın ne önemi var,
Bir sevda sağanağıydı,
Islanmıştık adam akıllı,
Sığmıyordu sevincimiz yüzümüze,
Akdeniz sıcağında gülüşlere.
Uzun kış gecelerinde,
Sözcüklerin sıcaklığına sığındık.
Gerçi sığıntı değildik;
Hepten sahiplendiğimiz evrende,

Yitirmek korkularının var olanı götürdüğü
Bir fırtınaya tutulduk
Durmadan konuşmak
Aşmıyordu istendik bir sağırlığı
Sözün yaralayanını
Paylaşılmayan zamanı.
Duyulmayan ağrıları keşfettik
Ezberlenemeyen şiirlerin kırılganlığında.

Yitirdik farklı kılanı
Solmaya yüz tutan çiçeği
Ve nedense diriltmiyordu şiir
Ölümlülüğüyle insan ömrünü anımsatan
Öykümüzü,
Yaşamın en sığ anlamını.

Zül oldu anımsamak
Her biri bir yaşamak olan her bir hatırayı
Zayıf olur yiten aşkın belleği.

Bu yüzden sırf bu yüzden,
Çaresizlik bir tapınmayı küfre dönüştürdü.


Keşke anlayabilseydik birbirimizi...